“Toprağa değil, kalbimize gömdük sizi.”
Bugün ülkemin üstüne bir kez daha kara bir bulut çöktü…
Azerbaycan’dan dönerken düşen asker uçağımızda bulunan yirmi kahraman evladımız şehit oldu. Haber duyulduğu anda Türkiye’nin dört bir yanında sessizlik hâkim oldu. Her evde bir dua yükseldi, her yürek aynı acıyla titredi.
Yine analar ağladı, yine çocuklar babasız kaldı, yine bayraklara sarıldı umutlarımız.
Ama bu millet bilir ki; vatan toprağı şehit kanıyla yoğrulur,
ve onların bıraktığı emaneti bizler onurla taşırız.
Onlar artık sadece birer isim değil…
Onlar gökyüzünde parlayan yirmi ışık,
bu vatanın onur nişanları,
kalbimizde yanmaya devam eden sonsuz meşalelerdir.
Gözyaşlarımız dinmeyecek belki,
ama o gözyaşlarının her damlasında minnet, saygı ve dua var.
Bu acı hepimizin acısı; çünkü bu topraklarda bir şehit verildiğinde,
her haneye düşen o ateş hepimizi yakar.
Ruhları şad, mekânları cennet olsun.
Bu millet onları unutmayacak…
Yüreklerimizde yirmi ışık olarak, sonsuza dek parlayacaklar.
Gönül Notu:
Bir bayrak dalgalanıyorsa, bir millet dimdik ayakta duruyorsa,
bilin ki orada şehitlerin ışığı vardır…
Recebiye Çatak Sezer