RABİA ŞAHİN/ANKARA-BHA Geçmiş, ruhumda silinmez bir iz gibi kazılı; ne tamamen görünür ne de tamamen kaybolabilir. Zaman geçtikçe azalıp, iyileşmesi gerekirken içimde daha da derinleşiyor, büyüyor sanki. Bazen beklemediğim bir anda, bir kokuda ya da bir melodide karşıma çıkıyor; beni durduruyor. Geçmişin dokunuşları, hafızamın sessiz koridorlarında yankılanan adımlar gibi. Geçmiş...