BİR VEDA ZAMANI Nedendir bilemiyorum ama hep böyle oluyor … Her hangi bir yere bir kaç günlüğüne gitsem dahi hemen oraya alışma , benimseme çabası.. Giderken evden ayrılmak zor geliyor içim eziliyor hep bi burukluk ruhumda bir sıkıntı oluyor .. Hemen özlüyorum ailemi, evimi çocuklarımı, komşularımı sokağımı bile özlüyorum işte ha bu arada nerede yaşadığımın hiç önemi yok. Dünyayı bazen kocaman bir dönme dolaba benzetirim . Bizlerde dönme dolaba binmeye çalışan insanlar. Dönme dolap döndükçe döner dururuz .Gittiğin yerlerde ara sıra yattığın yatağı bile. Buruk çıktığımız yolculuklar da daha yolun yarısına gelmeden hemen gideceğimiz yerin hayalini kurmaya çalışırız.
Şurayı gezeceğim ,burayı gezeceğim, bir bir eski dostların geçer gözünden yaşadığınız güzellikler hatta tartışmaları bile anımsarsın gülümseyerek sevinçler kaplar yüzünüzü orda ki dostları kucaklamayı hayale dalar gidersin. Her gidişin mutlaka bir dönüşü olduğunu unutursun. Orada kaldığın zaman içinde yıllardır orada yaşıyormuş gibi düşünürsün kendini hemen alışı verirsin. Ben bir gezginim dünya bir kara tren . Sadece kendimi görmem gerek diğer vagondakiler benim dışımda, benden ziyade yine de. Gidilen yolların dönüşünde hani odanı toparlamaya başladığında bir burukluk kaplar içini gidiyorsundur arkana bile bakmadan en zor olanı da VEDA vaktidir oysa sen hemen alışmışsındır hiç oradan ayrılmayacak gibi …unutturur sana sorumluluklarını bile birkaç güzel gün ,Kara trendeki yolcular vakit gelince inerler herhangi bir durakta. El sallamak istersin, yolun açık olsun demek. Boğazına düğüm atar kelimeler tek sözcük çıkmak istemez dilinden ..Gidiyorsun ve unutuluyorsundur bir dahaki gelişine kadar .Sonunda sende inersin kara trenden elinde birkaç resim yüreğinde milyonlarca hatırayla kimi gülücüklü kimi hüzünlü ,alışmamak lazım gidilen yerlere dönüşte yormamak için yüreğini……
Kahta Gazeteciler Cemiyeti Yön. Kur. Üyesi
ŞİMAL YILDIZI.. Recebiye ÇATAKSEZER
